Jacqueline Boschman

Symboliek van het Edelhert
In mijn bedrijfslogo staat het Edelhert, een krachtig dier dat mij altijd heeft gefascineerd. Het symboliseert voor mij waardigheid, alertheid, daadkracht en rustige nabijheid. Met zijn imposante gewei, zijn antennes, vangt hij geruisloos signalen op. Belangrijke eigenschappen waarmee ik werk in de periode van begeleiding naar een waardevol afscheid.

Oosterse volkeren vergelijken het hert bovendien met de opkomst en groei van de menselijke ziel en opnieuw geboren worden in een andere dimensie na de dood. Dat is iets waarin ik geloof.

Rust brengen in emotionele situaties, ontzorgen
In het bijzondere vak van uitvaartverzorger en spreker bij afscheid komt alles samen wat ik van nature graag doe. Rust brengen in emotionele situaties, ontzorgen, creatief meedenken in mogelijkheden, met compassie luisteren en met bezieling een (levens)verhaal vertellen. Werken met symboliek en metaforen uit het leven van de overledene om een afscheid te organiseren waarin je de sfeer en het wezen van de overledene herkent.

Je hebt me geraakt
Het eerste signaal voor dit nieuwe pad kreeg ik zes jaar geleden nadat mijn vader plotseling overleed. Met zijn jazz muziek “Take five” op de achtergrond en uitzicht op “the Celtic Girl”, het schilderij dat hij voor mij schilderde, schreef ik een verhaal over mijn vader. Over wat hem gevormd heeft, waarin hij geloofde, over de uitersten in zijn karakter, zijn verlangen, over de mooie en ook moeilijke kanten van onze weg samen. Na de afscheidsdienst kwamen meerdere familieleden en relaties van mijn vader naar mij toe. Jacqueline wat een bezield en beeldend verhaal. Je hebt me geraakt. Volgens mij moet jij hier iets mee gaan doen in de toekomst!

Dat duurde nog even. Mijn schoonmoeder overleed en daarna mijn moeder. Opnieuw merkte ik dat ik met het “tot leven brengen” van hun wezen in een warme vertelling mensen troost én verbondenheid bood tijdens de afscheidsdienst. Ondanks mijn verdriet merkte ik dat ik positieve energie haalde uit het met oog voor detail en symboliek vormgeven van hun afscheid samen met onze gezinnen.

De koets, een mooie familietraditie
Als er familietradities zijn die nog steeds passend voelen is het fijn om daarmee te werken. Het is alsof je een cirkel rond maakt. Voor mijn lieve schoomoeder was dat de koets. Op hoogtepunten in haar leven zoals haar trouwdag en haar 50-jarig huwelijksfeest koos zij voor vervoer in een koets. En zó nam ze ook afscheid. Waardig in een koets met prachtige paarden reden we op een zonovergoten dag door het centrum van Amersfoort naar de begraafplaats aan de Utrechtseweg. Mensen stonden stil, namen zelfs hun petje af.

Ja, een warm en troostvol afscheid daarmee wilde ik ook andere gezinnen gaan helpen. Kort daarna koos ik ervoor om hier echt mijn beroep van te maken. Een van mijn beste vriendinnen zei, Jacqueline in de uitvaart komt alles samen wat jij anderen te bieden hebt. Ik volgde de opleiding tot uitvaartverzorger en startte bij een landelijke uitvaartorganisatie. In de provincie Utrecht heb ik vele families mogen begeleiden bij het afscheid van hun overleden dierbare. Dat waren opa’s en oma’s maar ook jonge vaders of moeders, kinderen en stil geboren baby’s. Of mensen die het leven op aarde als ondraaglijk ervoeren en zelf uit het leven stapten. Ieder mens en overlijden kent zijn eigen verhaal. In die kwetsbare periode iets te mogen betekenen, nabij te zijn, maakt dit bijzondere vak voor mij heel waardevol.